બાર બાર વરસે નવાણ ગળાવ્યાં,

બાર બાર વરસે નવાણ ગળાવ્યાં,
 નવાણે નીર નો આવ્યાં જી રે !
 તેડાવો જાણતલ તેડાવો જોશી,
 જોશીડા જોશ જોવરાવો જી રે !

 જાણતલ જોશીડો એમ કરી બોલ્યો,
 દીકરો ને વહુ પધરાવો જી રે !
 ઘોડા ખેલવતા વીર રે અભેસંગ !
 દાદાજી બોલાવે જી રે !

 શું રે કો’છો, મારા સમરથ દાદા ?
 શા કાજે બોલાવ્યા જી રે !
 જાણતલ જોશીડો એમ કરી બોલ્યો,
 દીકરો ને વહુ પધરાવો જી રે !

 એમાં તે શું, મારા સમરથ દાદા !
 પારકી જણીને પૂછી આવો જી રે.
 બેટડો ધવરાવતાં વહુ રે વાઘેલી વહુ !
 સાસુજી બોલાવે જી રે !

 શું કો’છો, મારા સમરથ સાસુ ?
 શા કાજે બોલાવ્યાં જી રે !
 જાણતલ જોશીડો એમ કરી બોલ્યો,
 દીકરો ને વહુ પધરાવો જી રે !

 એમાં તે શું, મારાં સમરથ સાસુ !
 જે કે’શો તે કરશું જી રે !
 ઊઠોને રે, મારા નાના દેરીડા !
 મૈયર હું મળી આવું જી રે.

 અઘેરાંક જાતાં જોશીડો મળિયો,
 ક્યાં વાઘેલી વહુ ચાલ્યાં જી રે !
 ખરે બપોરે મરવાનાં કીધાં,
 મૈયર હું મળી આવું જી રે !

 મરવાનાં હોય તો ભલે રે મરજો,
 એનાં વખાણ નો હોયે જી રે !
 ભાઇ રે જોશીડા !વીર રે જોશીડા !
 સંદેશો લઇ જાજે જી રે !

 મારી માતાજીને એટલું કે’જે,
 મોડીઓ ને ચૂંદડી લાવે જી રે !
 ઊઠોને રે, મારા સમરથ જેઠાણી !
 ઊનાં પાણી મેલો જી રે.

 ઊઠોને રે, મારાં સમરથ દેરાણી !
 માથાં અમારાં ગૂંથો જી રે.
 ઊઠોને રે, મારા સમરથ દેરી !
 વેલડિયું શણગારો જી રે.

 ઊઠોને રે, મારાં સમરથ નણદી !
 છેડાછેડી બાંધો જી રે.
 ઊઠોને મારા સમરથ સસરા !
 જાંગીનાં (ઢોલ) વગડાવો જી રે.

 આવો આવો, મારા માનસંગ દીકરા !
 છેલ્લાં ધાવણ ધાવો જી રે.
 પૂતર જઇને પારણે પોઢાડ્યો,
 નેણલે આંસુડાંની ધારું જી રે.

 ઝાંઝ પખાજ ને જંતર વાગે,
 દીકરો ને વહુ પધરાવે જી રે !
 પાછું વળી જોજો, અભેસંગ દીકરા !
 ઘોડલા કોણ ખેલવશે જી રે !

 ઇ રે શું બોલ્યા, સમરથ બાપુ !
 નાનો ભાઇ ખેલવશે જી રે.
 પાછું વાળી જોજો, વહુ રે વાઘેલી વહુ !
 પૂતર કોને ભળાવ્યા જી રે.

 કોણ ધવરાવશે, કોણ રમાડશે,
 કેમ કરી મોટા થાશે જી રે !
 દેરાણી ધવરાવશે, નણદી રમાડશે,
 જેઠાણ�

Previous
Next Post »